Festivali i Këngës #52:
Frederik Ndoci - "Një ditë shprese"

Një ditë shprese

Mund ta mbaj qiellin në dorë
Vij nga legjendat, dhe jam prapë gjallë
Lind' ilir e rritë arbëror
Tek ky vend me diell larë
Po kërkoj tej horizontit
Një ditë shprese por më kot
Shoh plot lypsarë që i luten Zotit
Miliona sy të larë me lot

Kujt ti lutem - Zojës së Shkodrës?
Apo ty Zot Baba Tomor?
I përkasim të gjithë botës
Tek ky truall unë do t'kem varr
Metropolesh të trishtuar
Me moral të strukturë vrimash
Shoh shqiptarët e mërguar
Si pronarë psherëtimash

Të gjitha yjet më dorë kam prekur
Ne qiellin blu permbi këtë dhe
Jam paqedashës, me diell thekur
Sot jam ylber, nesër rrufe
Me ju jetoj mes qiellit dhe tokës
Pikon hyjnorja nga perënditë
Larg inatet, larg urrejtjet
Që në liri të rrojnë femijët

Ne se i duhet paqe botës
Dhe lumturi gjithë njerëzimit
Vij nga legjenda e murosjës
Pranoj ritin e kryqëzimit

Të gjitha yjet më dorë kam prekur
Ne qiellin blu permbi këtë dhe
Jam paqedashës, me diell thekur
Sot jam ylber, nesër rrufe
Me ju jetoj mes qiellit dhe tokës
Pikon hyjnorja nga perënditë
Larg inatet, larg urrejtjet
Që në liri të rrojnë femijët

Me dаshurinë e Nënë Terezëѕ